Kučevo
Opština Kučevo se nalazi u severoistočnom delu Srbije u oblasti poznatoj pod nazivom Zvižd. Sam grad kao i okolna naselja zahvataju obronke Homoljskih i Kučajskih planina koje razdvaja reka Pek. Opština zahvata površinu od 721 km² i u njoj živi oko 22.000 stanovnika u ukupno 26 naselja. Najveće naselje je grad Kučevo sa oko 4.000 stanovnika. Administrativno opština pripada Braničevskom upravnom okrugu.
Ova oblast poznata je od davnina zahvaljujući rudnom bogatstvu koje su ljudi eksploatisali i koristili za proizvodnju oružja i oruđa. U periodu oko 2000 godina pre n.e. (bronzano doba) počinje prerada bakarne rude da bi se kasnije prešlo na gvožđe. Kada su Rimljani u I veku nove ere osvojili ovaj kraj, počelu su sa vađenjem ruda i njihovom preradom. Tako su otvorene i kovačnice, a po nekim istorijskim podacima ovde je kovan novac iz vremena cara Hadrijana sa natpisom Metalla Pincesia. Brojni rudarski stručnjaci tada su boravili ovde i tada je nastalo rudarsko naselje Kraku lu Jordan na ušću reke Brodice u Pek. Kasnije dolaze Vizantijci (IV vek) i Ugari (XIII vek) koji su nastavili sa eksploatacijom rudnog bogatstva. Sredinom XIII veka prvi put se pominje ime Kučevo, da bi 1282. godina kralj Milutin pripojio ovaj kraj srpskoj kraljevini i zadržao ime. Sa dolaskom Turaka ove oblasti gube na značaju. Tek početkom XX veka počinje obnova rudarstva, postavljeni su prvi bageri za ispiranje zlata iz reke Pek. I i II svetski rat zaustavili su početni razvoj da bi tek 60-tih godina grad počeo da se izvlači iz krize, menja izgled i postaje moderan urbani centar.
Okosnicu razvoja turizma čini očuvana priroda, kulturno-istorijsko nasleđe i zanimljivi narodni običaji koji se kroz razne manifestacije prikazuju turistima:
- Pećina Ceremošnja
- Pećina Ravništarka
- Dubočka pećina
- Ševička pećina
- Zviška potajnica
- Kraku lu Jordan III vek n.e
- Letnjikovac kralja Aleksandra I Karađorđevića
- Vodenica u Kaoni
- Vodopad „Malo vrelo“ – Rakova bara
- Vodopad Siga
- Jezera u Neresnici
- Minerani izvori.
Od manifestacija koje se održavaju u opštini najpoznatija je Homoljski motivi (održava se od 1968. godine) koja predstavlja jedinstvenu smortu izvornog narodnog stvaralaštva Istočne Srbije, zatim Žanki u čast, Festef, Pasuljijada i druge, od kojih većina neguje vlašku igru i pesmu.
Opština je udaljena od Beograda oko 130 km. Magistralnim putem M-24 koji ide od Negotina preko Požarevca stiže se do glavnog grada. Železnička pruga takođe vodi od Beograda preko Požarevca, Kučeva do Zaječara.