Projektovan je u mešovitom stilu koji je dominirao u vrtnoj arhitekturi tog vremena, nastalog kombinovanjem elemenata francuskog (klasičnog) i engleskog (pejzažnog) stila. Centralni delovi parka su rešeni parteno u klasičnom stilu sa poštovanjem pravilne geometrijske simetrije, dok su obodni delovi parka bili rešeni u pejzažnom stilu sadnjom visokih lišćara i četinara. Park je ograđen visokom ogradom od opeke, a sa jugoistočne strane je postavljena dvokrilna kapija od kovanog gvožđa raskošnog dizajna sa ukrasima. Dužom osom parka postavljena je pravolinijska šetna staza uz koju je sa obe strane posađen drvored u kome dominira divlji kesten (Aesculus hipocastanum), a javlja se i hibridni divlji kesten crvenog cveta (Aescelus x carnea). Od glavne šetne staze polaze mnoge manje staze nepravilnog oblika, povezujući tako aleju divljeg kestena sa ostalim sadržejima parka.

Dendroflora parka je veoma bogata, uzimajući u obzir malu površinu na kojoj se park prostire. Samo neka stabla, od velikog broja drvenastih vrsta, koja su posebno zanimljiva su: grupa stabala hrasta lužnjaka (Quercus robur), nekoliko starih grupno sađenih stabala srebrnolisne lipe (Tilia argentea), sitnolisne lipe (Tilia cordata), veza (Ulmus effusa) i mnoge druge. Sofora (Sophora japonica) koja je prisutna na celoj parkovskoj površini, od kojih su neka veoma stara i velikih dimenzija. Sofora je naročito interesantna u vreme cvetanja i daje pečat parku. Od žbunastih vrsta, osim oblikovanih šimšira (Buxus sempervirens), tu su još i mahonija (Mahonija aquifolium), japanska kurika (Evonymus japonicus), surčica (Spirea x vanhouttei), božikovina (Ilex aquifolium) i dr.